| Adi |
| Dziadek Belzebub |
|
| |
| Dołączył: 01 Gru 2005 |
| Posty: 537 |
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
|
|
 |
|
 |
|
Ostanio wygrzebałem na strychu moje stare kasety. Ach... Moc wspomnień powróciła. I tak to odnalazłem wydaną w 1999 roku kasetę naszego rodzimego Saltusa. Pamiętam, że kiedyś nie mogłem wysiedzieć w miejscu, gdy czytałem jak zbesztano to wydawnictwo w jednym z "muzycznych" pism. Nadszedł, więc czas by wyłożyć własną opinię na ten temat.
Album "Słowiańska duma" to 9 kawałków utrzymanych w duchu pagan metalu. Longplay zawiera, na przemian, klawiszowe kompozycje instrumentalne i rasowe metalowe granie. Niestety utwory tego drugiego typu są tylko cztery.
Mamy tu do czynienia z bardzo melodyjnym graniem. Pierwszy utwór pt. "W Krainie Cienia" zaczyna się zgrabnym akustycznym intrem. Wtedy pośród miłych dla ucha przesterowanych riffów, muzycy wpletli kolejne motywy akustyczne, na które nachodzi raz skrzek, raz szept. Drugi numer jest również zbudowany na podobnych patentach, ale absolutnie nie jako kopia poprzednika. "Wielki Las" to kompozycja nie tak rozudowana, ale prężnie idąca do przodu. Jest klimatycznie i ciekawie. "Wrota Nocy", z kolei, posiadają tak melodyjny refren, że człowiek nuci go sobie pod nosem jeszcze długo, po zakończeniu obcowania z dziełem Saltusa. Najsłabiej z całej czwórki wypada "Słowiańska duma". W pierwsze połowie jakoś nie klei się tak, jak pozostałe kompozycje. Zabrakło tutaj melodii. Wokal również wypadł gorzej. Nie mniej jednak, zdaję sobię sprawę, że ten utwór jest kluczowym wałkiem na płycie, ze względu na przesłanie, które z sobą niesie. Nie śmiem tutaj opiniować tego, co muzycy chcieli nam przekazać, bo to jest indywidualna ich sprawa. Trochę szkoda, że trzy uwory rozpoczynają się wrzaskiem. To już oklepany patent i uważam, że możnaby w inny sposób spotęgować moc na wstępach tych wałków.
Pozostałych pięć utworów to chyba jedyny minus wydawnictwa. Pomimo, że świetnie budują klimat, umieszczenie na longplay'u 5 takich przerywników, to lekka porażka. Trochę nudzą się słuchaczowi i jeszcze bardziej posycają niedosyt, który pozostawia opisana wyżej czwórka.
Na uwagę zasługuje wokal Fauna, który bardzo wyraźnie skrzeczy, przez co można zrozumieć teksty utrzymane, oczywiście, w pogańskich kanonach. Sekcja też bardzo ładnie chodzi. Darek wybija na perkusji bardzo ciekawe beat-y, dzięki czemu nie spotkacie się tutaj z bezmyślnym napierdalaniem we wszystko i wyścigiem z resztą muzyków. Jest raz wolniej,raz szybcie, ale zawsze z głową. Basik, nagrany, co prawda przez muzyka sesyjnego (no ale jakby nie patrzeć, również stanowiący nierozłączny element albumu), też bardzo fajnie chodzi. Te jego zagrywki bardzo sprawnie komponują się z resztą ścieżek, co słychać zwłaszcza w wolniejszych partiach.
Saltus wykazał się sadyzmem, że materiał jest tak krótki. Za dużo instrumetalnych przerywników, za mało zaprezentowanego tutaj pagan metalu. Ale i tak jest to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto dobrze się czuje w pradawnych słowiańskich klimatach.
Ocena: 4/5
1. Krew i Honor
2. W krainie cienia
3. ...Ku Chwale Nocy!
4. Wielki las
5. Otuleni przez zimowe wichry
6. Wrota Nocy
7. Kiedy ogień wszystkie krzyże pochłonie
8. Słowiańska Duma
9. Pośród prastarych borów |
|
